مراحل قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک
درمانهای ایمپلنت نیز مانند سایر درمانهای دندان پزشکی میتوانند درصد موفقیت متفاوتی داشته باشند. شانس موفقیت بیمار در صورت انجام صحیح درمان و مراجعات منتظم و دوره ای بالای ۰ درصد است. البته که هر بیمار شرایط جسمی متفاوتی نسبت به فرد دیگر دارد و نمی توان موفقیت هیچ جراحی را ۱۰۰ درصد تضمین کرد.
قرار گیری ایمپلنت های دندانی شامل مرحله جراحی و پروتز است انجام جراحی ایمپلنت توسط جراح فک و صورت، پریودنتیست و دندان پزشک عمومی که در این زمینه آموزش دیده است، انجام می شود. بسته به وضعیت سلامتی بیمار و تعداد ایمپلنت جراحی ایمپلنت در مطب با بیمارستان انجام می شود.
معاینه و طرح درمان (Treatment Plan)
دندان پزشک معالج پیش از هرگونه اقدام برای جراحی ابتدا وضعیت بیمار را کاملاً بررسی می کند. لازم است آزمایشها و تصویربرداریهای ضروری پیش از شروع درمان انجام شود هنگام چک کردن تاریخچه پزشکی بیمار مهم است که بدانیم آیا بیماری زمینه ای وجود دارد که نتیجه درمان ایمپلنت را به خطر اندازد یا خیر به این منظور کلیه بیماریهایی که با فرایند ترمیم بافتی تداخل دارند باید با دقت ارزیابی شوند. مسلم است ایمپلنتهای دندانی برای همه بیماران مناسب نیستند معمولاً درمانهای ایمپلنت در افراد بالای ۱۸-۱۷ سال که رشد و بلوغ به پایان رسیده و رشد فکین تثبیت شده است انجام می شود. بیمار ایده آل کسی است که سلامت عمومی داشته باشد استخوان فک از لحاظ کمی و کیفی مناسب وبیمار بهداشت دهانی مطلوبی داشته باشد و به طور منظم برای کنترل به مطب دندان پزشک مراجعه کند. توصیه میشود بیمار را قبل از هر چیز نسبت به نکات زیر آگاه کنید.
- بیمار باید از طول مدت درمان و هزینه های درمان آگاه باشد
- بیمار باید نسبت به عوارض جراحی آگاه شود )مانند هر جراحی دیگر جراحی ایمپلنت نیز دارای خطر عفونت و سایر عوارض جانبی است(؛
- بیمار را نسبت به این موضوع آگاه کنید که گاهی ممکن است یک ایمپلنت لق شود و به جایگزین نیاز داشته باشد.
موارد تجویز نکردن مطلق ایمپلنت
انجام ایمپلنت در بیماران آنمی داسی شکل افراد با پیوند عضو، افرادی که داروهای سرکوب سیستم ایمنی مصرف میکنند بیماران تحت دیالیز انفارکتوس قلبی در کمتر از دوازده ماه گذشته، افرادی که تحت درمان رادیوتراپی قرار دارند و افرادی که داروهایی چون آلدرونات (Alendronate) مصرف می کنند ممنوعیت دارد.
الدرونات (Alendronate) از خانواده بیس فسفوناتها است که در درمان پوکی استخوان و سایر بیماریهای استخوانی حاصل از متاستازهای سرطانی استفاده میشود.
موارد تجویز نکردن نسبی ایمپلنت
- مصرف سیگار:کشیدن سیگار و نظایر آن موجب به مخاطره افتادن ترمیم در زخم ها می شود
- دیابت (خصوصاً نوع وابسته به انسولین)؛
- سابقه بیماری پریودنتال: وجود بیماری پریودنتال فعال یا شدید در دهان میتوانند درصد موفقیت ایمپلنت را کاهش دهد
- عادات دهانی از جمله دندان قروچه میتواند باعث شکست درمان ایمپلنت شود؛
- مشکلات روانی
- اعتیاد به الکل و مواد مخدر
- خانمهای باردار
- اختلالات ويتامينD
رادیوگرافی های تشخیصی در جراحی ایمپلنت
دندان پزشک با کمک تصویر برداری میتواند اطلاعات مهمی از جمله تراکم استخوان، ارتفاع ضخامت کیفیت ،استخوان چگونگی قرارگیری دندانها نسبت به یکدیگر در استخوان فک را به دست آورد تمام این موارد به متخصص کمک میکند که بتواند بهترین روش ممکن برای جراحی کاشت ایمیاشت را با توجه به شرایط ویژه بیمار مشخص کند. رادیوگرافی هایی مورد نیاز عبارتند از
- رادیو گرافی پانورامیک (OPG)
- توموگرافی (CBCT) یک رادیوگرافی سه بعدی است. این رادیو گرافی ها موقعیت دقیق ساختارهای آناتومیکی نظیر عصب دندانی تحتانی (Inferior Alveolar Nerve) سوراخ چانه ای (Mental Foramen) و سینوس ماگزیلا را نشان می دهند.